مکیة
لغتنامه دهخدا
مکیة. [ م َک ْ کی ی َ ] (ص نسبی ) مکی . منسوب به مکه ٔ معظمه . (ناظم الاطباء). مؤنث مکی . و رجوع به مکی و مکه شود.
- سُوَر مکیة ؛ سوره هایی از قرآن مجید است که در مکه نازل شده است . (از ناظم الاطباء).
|| (ع اِ) نوعی کشتی که محتمل است برای حمل زیارت کنندگان مکه اختصاص یافته باشد. (از دزی ج 2 ص 606).
- سُوَر مکیة ؛ سوره هایی از قرآن مجید است که در مکه نازل شده است . (از ناظم الاطباء).
|| (ع اِ) نوعی کشتی که محتمل است برای حمل زیارت کنندگان مکه اختصاص یافته باشد. (از دزی ج 2 ص 606).