میانه گزیدن

میانه گزیدن . [ ن َ / ن ِ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) حد اعتدال برگزیدن . انتخاب حد وسط کردن در کارها و گفتارها. به اعتدال گراییدن :
ستوده کسی کومیانه گزید
تن خویش را آفرین گسترید.

فردوسی .

ز کار زمانه میانه گزین
چو خواهی که یابی ز خلق آفرین .

فردوسی .

میانه گزینی بمانی بجای
خردمند خواندت پاکیزه رای .

فردوسی .