میتسکیه ویچ

میتسکیه ویچ . [ کی ِ ] (اِخ ) آدم میتسکیه ویچ (1798 - 1855 م .). بزرگترین شاعر رومانتیک لهستان . در لتونی متولد شد و در 1823 به علت فعالیت در مجامع پنهانی وطن پرستان دستگیر و به روسیه تبعید شد، اما در 1829 از آنجا گریخت و به فرانسه رفت . در فرانسه به تدریس ادبیات پرداخت . سپس به استانبول رفت و به تشکیل یک لژیون لهستان برای جنگ با روسیه پرداخت ، اما اجل مهلتش نداد و در آنجا درگذشت . آثار معتبر وی عبارت است از منظومه های پهلوانی پان تادئوش (1834) کنراد والن رود (1825-1828) و شعر معروف شامگاه نیاکان (1823) که از شاهکارهای اوست .