میدا

میدا. [ م َ ] (ع اِ) مقابل . (از منتهی الارب ). برابر و مقابل ، گویند هذا میداه ؛ این مقابل آن است و هذا بمیداه ؛ این در مقابل آن است . (از ناظم الاطباء). || از برای . از بهر، گویند فعله میدا ذلک ؛ کرد آن کار را از بهر آن . (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب از ماده ٔ م ی د). میداء. (منتهی الارب ، ماده ٔ م ی د).