میذنه گوی

میذنه گوی . [ ذَ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) میذنه گوینده . اذان گوی . مؤذن . آن که در میذنه اذان گوید. بانگ نمازگو :
گیرم که خروس پیرزن مرد
یا میذنه گوی را عسس برد.

نظامی .