میفیلغتنامه دهخدامیفی . [ فا ] (ع اِ) زمین بلند برآمده . میفا. میفاة. || سرپوش تنور. میفا. || کوره ٔ آجرپزی . میفا. || آتش پهن کرده برای نان پختن . (ناظم الاطباء). میفا. و رجوع به میفا شود.
