میمنت
لغت‌نامه دهخدا
میمنت . [ م َ م َ ن َ ] (ع اِمص ) میمنة. برکت . (ناظم الاطباء) (غیاث ) (فرهنگ نظام ).سعادت . (ناظم الاطباء) (غیاث ). نیک بختی . (فرهنگ نظام ) (ناظم الاطباء). بختیاری . (ناظم الاطباء). شگون نیک .(فرهنگ نظام ). مبارکی . فرخندگی . خجستگی . نعمت . خوش آغالی . خوش آغوری . خوش شگونی . فرخی . (یادداشت مؤلف ).
- به میمنت و مبارکی ؛ به یمن و خوش شگونی .
|| (اِ) فال نیک .
- به میمنت گرفتن ؛ به فال نیک گرفتن .
|| (اِمص ) مبارک بودن . فرخنده بودن . یمن . (یادداشت مؤلف ). نضارت . اقبال . تبرک . || (اِ) راست . خلاف میسره . سوی راست . مقابل میسرت . رجوع به میمنة در تمام معانی شود.
- به میمنت و مبارکی ؛ به یمن و خوش شگونی .
|| (اِ) فال نیک .
- به میمنت گرفتن ؛ به فال نیک گرفتن .
|| (اِمص ) مبارک بودن . فرخنده بودن . یمن . (یادداشت مؤلف ). نضارت . اقبال . تبرک . || (اِ) راست . خلاف میسره . سوی راست . مقابل میسرت . رجوع به میمنة در تمام معانی شود.
