میوه آور

میوه آور. [ می وَ / وِ وَ ] (نف مرکب ) درخت یا گیاه که بر دهد. درختی که میوه می دهد. درخت بارآور. مثمر. (ناظم الاطباء) :
درخت میوه آور شد ز باغ ار همره میوه
نگه دارد خدا از جمله ٔ آفات دهقان را.

درویش واله هروی (از آنندراج ).