میوه دار
لغت‌نامه دهخدا
میوه دار. [ می وَ / وِ ] (نف مرکب ) میوه دارنده . باردار. (یادداشت مؤلف ) : درخت مثمره و میوه دار درخت امرود و زردآلوست . (ترجمه ٔ تاریخ قم ص 110).
- میوه دار شدن ؛ میوه دادن . مثمر گشتن . بار آوردن :
بی بر و میوه دار هست درخت
خاص پربار و عامه بی بارند.
اگر میوه داری نشد هیچ بید
به دانش تو باری بشو میوه دار.
خدای خویش بخوان که این کرسی به اصل خویش درخت گردد و با شاخ و برگ و میوه دار شود. (قصص الانبیاء ص 190). چندین درخت میوه دار که خدای تعالی آفریده است همه میوه دار. (گلستان ).
- میوه دار شدن ؛ میوه دادن . مثمر گشتن . بار آوردن :
بی بر و میوه دار هست درخت
خاص پربار و عامه بی بارند.
ناصرخسرو.
اگر میوه داری نشد هیچ بید
به دانش تو باری بشو میوه دار.
ناصرخسرو.
خدای خویش بخوان که این کرسی به اصل خویش درخت گردد و با شاخ و برگ و میوه دار شود. (قصص الانبیاء ص 190). چندین درخت میوه دار که خدای تعالی آفریده است همه میوه دار. (گلستان ).
