نابنوا

نابنوا. [ ب ِ ن َ ] (ص مرکب ) هر چیزی را گویند که ضایع شده باشد و به کار نیاید. (برهان ). که به هیچ کار نیاید. (ناظم الاطباء). ضایع. تباه :
کار مدد و کار کیا نابنوا شد
زین نیز بتر باشدشان نابنوائی .

منوچهری .

|| نابه نوا. نه به نوا. بی نوا. بینوا :
زر بکف آرم برای دعوت تازان
زآنکه در ایام عید نابنوایم .

سوزنی .