نابیة

نابیة. [ ی َ ] (ع ص ) تأنیث نابی است . (المنجد). رجوع به نابی شود. || کمان که از زه دور و دروا باشد. (منتهی الارب ). القوس اللتی نبت عن وترها و تجافت . (معجم متن اللغه ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). کانت متباعدة عن وترها. (المنجد).