ناتوانا
لغتنامه دهخدا
ناتوانا. [ ت َ ] (ص مرکب ) ناتوان . عاجز. ضعیف . درمانده . مقابل توانا. و رجوع به ناتوان شود :
ز سرگین خر عیسی ببندم
رعاف جاثلیق ناتوانا.
جهان آفرین ایزد کارساز
توانا کن و ناتوانانواز.
ز سرگین خر عیسی ببندم
رعاف جاثلیق ناتوانا.
خاقانی .
جهان آفرین ایزد کارساز
توانا کن و ناتوانانواز.
نظامی .