ناحسابی
لغت‌نامه دهخدا
ناحسابی . [ ح ِ ] (ص مرکب ) در تداول عامه ، کسی که به حق راضی نشود. کسی که به حرف حساب گردن ننهد.
- آدم ناحسابی ؛کسی که حق و حساب نمیداند. که حرف حساب نمی زند. آشفته کار. زورگو. مقابل حسابی . رجوع به حسابی شود.
- حرف ناحسابی ؛ سخنی که درست و بحق و عادلانه نباشد. حرف زور.
- آدم ناحسابی ؛کسی که حق و حساب نمیداند. که حرف حساب نمی زند. آشفته کار. زورگو. مقابل حسابی . رجوع به حسابی شود.
- حرف ناحسابی ؛ سخنی که درست و بحق و عادلانه نباشد. حرف زور.
