ناخلی
لغتنامه دهخدا
ناخلی . [ خ ِ ] (اِخ ) عمربن محمدالناخلی الصوفی ، مکنی به ابوالقاسم . از مردم بغداد بود و در دمشق سکونت گزید. وی از ابوالحسن المالکی و جز وی حدیث کند و ابونصر عبدالوهاب بن عبداﷲ المزنی الدمشقی از او روایت دارد. (الانساب سمعانی ).
