ناخوب

ناخوب . (ص مرکب ) بد. ناخوش . (ناظم الاطباء). ناپسند. ناشایست . (آنندراج ). زشت . کریه . ناپسندیده . پرآهو. عیب ناک . مقابل خوب . رجوع به خوب شود :
چنین گفت با رستم اسفندیار
که بر کین طاوس بر خون مار،
بریزیم نا خوب و ناخوش بود
نه آئین شاهان سرکش بود.

فردوسی .

بگفتار و کردار از پیش و پس
ز من هیچ ناخوب نشنید کس .

فردوسی .

شد از داد او این جهان چون بهشت
پراگنده شد کار ناخوب و زشت .

فردوسی .

پدرم [ عمید عبدالرزاق ] گفت نبشتمی اما شما تباه کرده اید و سخت ناخوب است . (تاریخ بیهقی ص 183).
مکارید این تخم ناخوب را
از این غم مسوزید یعقوب را.

شمسی (یوسف و زلیخا).

کار جهان همچو کار بیهش و مستان
یکسره ناخوب و پر ز عیب وعوارست .

ناصرخسرو.

این گمان خطا و ناخوب است
دور باش از چنین گمانی دور.

ناصرخسرو.

جز به پرهیز و زهد و استغفار
کار ناخوب کی شود مغفور.

ناصرخسرو.

از فعل زشت و سیرت ناخوب همبری
با دیو ابوالمظفر خر کنگ کسبوی .

سوزنی (دیوان چ 1 ص 91).

مده ناخوب را بر خاطرم راه
بدار از ناپسندم دست کوتاه .

نظامی .

چو پر کرد از اخلاط آن مایه طشت
بت خوب در دیده ناخوب گشت .

نظامی .

- ناخوب آئین ؛ آئین بد. شیوه ٔ ناپسند. سیره ٔ زشت . راه و روش نکوهیده :
نشست از برتخت زرین اوی
برافکند ناخوب آئین اوی .

فردوسی .

تو بیزار شو از ره و دین اوی
بنه دور ناخوب آئین اوی .

فردوسی .

- || آن که آئین او بد است . آن که روشی بد دارد.
- ناخوب کار ؛ بدکاره . بدعمل . گناهکار :
ور از دین بود دور و ناخوبکار
به دوزخ بود جاودان پایدار.

(گرشاسب نامه ).

- کار ناخوب ؛ کار بد. کار ناپسند.
- ناخوبتر :
به ناخوبتر صورتی شرح داد
که بد مرد را نیکروزی مباد.

سعدی .

معصیت از هر که صادر شود ناپسندیده است و از علما ناخوبتر. (گلستان ).