ناخویشتن دارلغتنامه دهخداناخویشتن دار. [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) که خود را نگاه ندارد. که کف نفس نمیتواند. که پرهیز و امساک ندارد. که خودداری نمیتواند.
