ناربا

ناربا. (اِ مرکب ) آش انار. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). از: نار [ انار ]+ با[ ابا ] ، معرب آن نارباج . (برهان قاطع). رمانیه . اناربا : دفع مضرت [ شرابی که آفتاب پرورده باشد ] با سکبا و سماق و ناربا کنند. (نوروزنامه ).
زیربائی بزعفران و شکر
ناربائی ز زیربا خوشتر.

نظامی .

تا بسازی در شکم از بهر حلوا صندلی
آبنوس ناربا خور با برنج همچو عاج .

بسحاق .

چو نان خور بربودند از طبقچه ٔ چرخ
در آبنوس قدح ریخت ناربا شب داج .

احمد اطعمه .