ناصر خوئی
لغت‌نامه دهخدا
ناصر خوئی . [ ص ِ رِ خ ُ ] (اِخ ) ابن احمدبن بکر، مکنی به ابوالقاسم . قاضی ادیب و نحوی و شاعری آذربایجانیست . وی به سال 466 هَ . ق . تولد یافت و به سال 507 درگذشت . کتاب شرح اللمع ابن جنی را او تصنیف کرد. از اشعار اوست :
علیک باغباب الزیارة انها
تکون اذا دامت الی الهجر مسلکا
فانی رأیت الغیث اذا یسأم دائما
ویسأل بالایدی اذا هو امسکا.
(ازمعجم الادباء ج 19 ص 211) (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 1091 ازالوغاة).
و نیز رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ص 202 شود.
علیک باغباب الزیارة انها
تکون اذا دامت الی الهجر مسلکا
فانی رأیت الغیث اذا یسأم دائما
ویسأل بالایدی اذا هو امسکا.
(ازمعجم الادباء ج 19 ص 211) (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 1091 ازالوغاة).
و نیز رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ص 202 شود.
