ناظر در سرای
لغتنامه دهخدا
ناظر در سرای . [ ظِ رِ دَ رِ س َ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نویسنده ای که بر در سرای پادشاهان نشیند تا هرکدام از نوکران که به چاکری حاضر نشوند بنویسد. (ناظم الاطباء). و او را در هندوستان ناغه نویس می گویند. (آنندراج ). متصدی حضور و غیاب .
