ناله گری
لغتنامه دهخدا
ناله گری . [ ل َ /ل ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت ناله گر :
یار ار گهی به چاره گری یاریم نکرد
باری حسن به ناله گری یار شد مرا.
رجوع به ناله گر و ناله شود.
یار ار گهی به چاره گری یاریم نکرد
باری حسن به ناله گری یار شد مرا.
میرحسن دهلوی (از آنندراج ).
رجوع به ناله گر و ناله شود.