ناله گیر
لغتنامه دهخدا
ناله گیر. [ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) گیرنده ٔ ناله . که ناله را ببندد. که مانع ناله کردن شود :
گشتی شکار درد ظهوری به خود بناز
شادم که دام من نفس ناله گیر تست .
گشتی شکار درد ظهوری به خود بناز
شادم که دام من نفس ناله گیر تست .
ظهوری (از آنندراج ).