نال نال
لغت‌نامه دهخدا
نال نال . (نف مرکب ) نالنده . با آه و زاری . نالان نالان :
مهتر و کهتر همه با او به خشم
عالم و جاهل همه ز او نال نال .
از دهر جفاپیشه زی که نالم
گویم ز که کرده ست نال نالم .
گر باغ تازه روی جوان گشته خندخند
چون ابر نال نال چنین بابکا شده ست .
مهتر و کهتر همه با او به خشم
عالم و جاهل همه ز او نال نال .
ناصرخسرو.
از دهر جفاپیشه زی که نالم
گویم ز که کرده ست نال نالم .
ناصرخسرو.
گر باغ تازه روی جوان گشته خندخند
چون ابر نال نال چنین بابکا شده ست .
ناصرخسرو.
