نامستقیم
لغتنامه دهخدا
نامستقیم . [ م ُ ت َ ] (ص مرکب ) غیرمستقیم . ناراست . کج و معوج . || نابسامان . نااستوار. که براه و بسامان نیست . پریشان :
دل چو کانون و دیده چون آتش
کار نامستقیم و حال سقیم .
دل چو کانون و دیده چون آتش
کار نامستقیم و حال سقیم .
ابوالعلاء.