نامی خیرآبادی

نامی خیرآبادی . [ ی ِ خ َ ] (اِخ ) (مولوی حاجی ...) تراب علی ،متخلص به نامی . از پارسی گویان هند است و به روایت مؤلف تذکره ٔ نتایج الافکار: در خیرآباد لکهنو تولد یافت ، سپس به کلکته رفت و از آنجا سفری به ایران و عربستان کرد و سرانجام به مدرس بازگشت و به سال 1241 هَ. ق . درگذشت . او راست :
ازمن ای همدم چه پرسی باعث تأخیر اشک
خار مژگان میشود هر لحظه دامنگیر اشک .
هر زمان دست کشان میبردم جذبه ٔ عشق
از پی سجده به طاق خم ابروی کسی
نیست از بخت بدم چشم امید آنکه بود
دست در دست و سرم بر سر زانوی کسی .
رجوع به تذکره ٔشمع انجمن ص 466 شود.