نام بلند
لغتنامه دهخدا
نام بلند. [ م ِ ب ُ ل َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نام نامی . ذکر خیر.صیت . شهرت . اسم و آوازه . نام باافتخار :
نماند حاتم طائی ولیک تا به ابد
بماند نام بلندش به نیکوئی مشهور.
- امثال :
نام بلند به که بام بلند .
نماند حاتم طائی ولیک تا به ابد
بماند نام بلندش به نیکوئی مشهور.
سعدی .
- امثال :
نام بلند به که بام بلند .