نانجوی
لغتنامه دهخدا
نانجوی . (نف مرکب ) جوینده ٔ نان . روزی طلب . || گدا. گدائی کننده . || طالب دنیا. (آنندراج ) (انجمن آرا) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
تو چون نامجوئی ز نانجوی بگسل
که جم را به مور اقتدائی نیابی .
تو چون نامجوئی ز نانجوی بگسل
که جم را به مور اقتدائی نیابی .
خاقانی .