ناکاردیده
لغتنامه دهخدا
ناکاردیده . [ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بی تجربه . ناآزموده . بی وقوف . بی قابلیت . بی هنر در کار. (از ناظم الاطباء). ناشی . نادان . نامجرب :
همی راند ناکاردیده جوان
بدینگونه تا بر پل نهروان .
چو بشنید ناکاردیده جوان
دلش گشت پردرد و تیره روان .
نخواهی که ضایعشود روزگار
به ناکاردیده مفرمای کار.
|| تازه سال . جوان کم تجربه . تازه کار :
ز ترکان هر آن کس که بد پیش رو
ز ناکاردیده سواران نو.
جوانی است ناکاردیده ولیکن
ز بس بخردی آگهی کاردانی .
|| به کار نرفته . کارناکرده . غیرمستعمل . نامستعمل . که مورد استعمال واقع نشده است . که هنوز به کار برده نشده است :
همان جامه ٔ پاک زربفت پنج
ببارید ناکاردیده ز گنج .
|| فرومایه . (ناظم الاطباء). دشنام گونه ای است :
بدان شخ ّ بی نم کجا خون اوی [ خون سیاوش را ]
فروریخت ناکاردیده گروی .
همی راند ناکاردیده جوان
بدینگونه تا بر پل نهروان .
فردوسی .
چو بشنید ناکاردیده جوان
دلش گشت پردرد و تیره روان .
فردوسی .
نخواهی که ضایعشود روزگار
به ناکاردیده مفرمای کار.
سعدی .
|| تازه سال . جوان کم تجربه . تازه کار :
ز ترکان هر آن کس که بد پیش رو
ز ناکاردیده سواران نو.
فردوسی .
جوانی است ناکاردیده ولیکن
ز بس بخردی آگهی کاردانی .
فرخی .
|| به کار نرفته . کارناکرده . غیرمستعمل . نامستعمل . که مورد استعمال واقع نشده است . که هنوز به کار برده نشده است :
همان جامه ٔ پاک زربفت پنج
ببارید ناکاردیده ز گنج .
فردوسی .
|| فرومایه . (ناظم الاطباء). دشنام گونه ای است :
بدان شخ ّ بی نم کجا خون اوی [ خون سیاوش را ]
فروریخت ناکاردیده گروی .
فردوسی .