ناکشته
لغت‌نامه دهخدا
ناکشته . [ ک ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) ناکاشته . کاشته ناشده . نکشته . کشته نشده . بایر. غیرمزروع :
که ناکشته باشد به گرد جهان
زمین فرومایگان و مهان .
به ناکشته اندر نبودی سخن
پراکنده شد رسم های کهن .
|| (ق مرکب ) نکاشته . نکاریده . بدون آنکه بکارد :
ناآمده رفتن این چه ساز است
ناکشته درودن این چه راز است .
- امثال :
ناکشته میدرود .
که ناکشته باشد به گرد جهان
زمین فرومایگان و مهان .
فردوسی .
به ناکشته اندر نبودی سخن
پراکنده شد رسم های کهن .
فردوسی .
|| (ق مرکب ) نکاشته . نکاریده . بدون آنکه بکارد :
ناآمده رفتن این چه ساز است
ناکشته درودن این چه راز است .
نظامی .
- امثال :
ناکشته میدرود .
