ناکشته
لغتنامه دهخدا
ناکشته . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) کشته ناشده . غیرمقتول . به قتل نارسیده :
ناکشته ٔ کشته صفت این حیوان است .
منم تنها چنین بر پشته مانده
ز ننگ لاغری ناکشته مانده .
|| گچ یا آهک ناکشته ؛ آب نادیده : بگیرند آهک ناکشته سه درمسنگ و... بسرکه بسرشتند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
ناکشته ٔ کشته صفت این حیوان است .
منوچهری .
منم تنها چنین بر پشته مانده
ز ننگ لاغری ناکشته مانده .
نظامی .
|| گچ یا آهک ناکشته ؛ آب نادیده : بگیرند آهک ناکشته سه درمسنگ و... بسرکه بسرشتند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).