ناگاهان

ناگاهان . (ق مرکب ) ناگهان . غفلةً. بغتةً. بدیهةً. به ناگاه . دفعةً. یکباره :
بگشادش در با کبر شهنشاهان
گفت بسم اﷲ و اندرشد ناگاهان .

منوچهری .

به سحرگاهان ناگاهان آواز کلنگ
راست چون غیو کند صفدر بر کردوسی .

منوچهری .

چند ناگاهان به چاه اندر فتاد
آنکه او مر دیگران راه چاه کند.

ناصرخسرو.

کشته فرزند گرامی را گر ناگاهان
بیند از بیم خروشید نیارد مادر.

انوری .

جهان جان کمال الدین سماعیل
شنیدم وی که ناگاهان فروشد.

اثیرالدین اومانی (از آنندراج ).

|| (ص مرکب ) ناگهانی . فجائی :
موج دریاست قربت شاهان
خشم ایشان بلای ناگاهان .

اوحدی .

- به ناگاهان ؛ ناگاهان . به ناگاه :
ور زآنکه بغرّدی به ناگاهان
پیرامن او هزبر یا ببری .

منوچهری .