ناگواریده
لغتنامه دهخدا
ناگواریده . [ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) هضم ناشده . ناگوارده . ناگوار : اگر [ آبی را پس طعام ] بسیار خورند طعام ناگواریده بیرون آید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و اندر هر اندامی و از هر گواریدنی چیزی ناتمام ناگواریده بماند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
