نبخاء

نبخاء. [ ن َ ] (ع ص ، اِ)پشته و زمین بلند نرم از زمین سخت و هموار سنگریزه ناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرتفعة. (المنجد). پشته ، و گفته اند زمین مرتفع. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). || سست از زمینی سنگ ناک . (از اقرب الموارد). رخوة من الارض . (المنجد). ج ، نباخی .