نجف

نجف . [ ن َ ج َ ] (ع اِ) جای بلند دراز نرم که آب بر آن نرود، و آن در میانه ٔ وادی می باشد و گاهی در میانه ٔ زمین ، یا آن زمین مستدیر بلنداطراف است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یا آن زمین مستدیری است که بر اطرافش مشرف باشد.(از اقرب الموارد). جای بلند که آب بدان نرسد. (فرهنگ خطی ). ج ، نجاف . || توده ٔ خاک و ریگ . پشته . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). تل . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (المنجد). نَجَفة. (از المنجد). ج ، نجاف . || پوست صلیان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).