نخلبندی
لغت‌نامه دهخدا
نخلبندی . [ ن َ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل نخلبند. صورت گل یا درخت و میوه از موم ساختن :
یا نخلبندی کرد شب ها خوشه ٔ پروین رطب
کآن صنعت نغز ای عجب کرده ست خندان صبح را.
به فر تو کردم من این نخلبندی
ز مشک و می و زرّ و جوهر شکوفه .
رجوع به نخل بستن شود.
|| غرس و نشاندن درخت خرما. (ناظم الاطباء).
- نخلبندی کردن ؛ زینت دادن . آراستن :
نخلبندی به گلی کن سر تابوت مرا
که به دوران تو از گلشن حسرت چیدم .
یا نخلبندی کرد شب ها خوشه ٔ پروین رطب
کآن صنعت نغز ای عجب کرده ست خندان صبح را.
خاقانی .
به فر تو کردم من این نخلبندی
ز مشک و می و زرّ و جوهر شکوفه .
کمال اسماعیل (از جهانگیری ).
رجوع به نخل بستن شود.
|| غرس و نشاندن درخت خرما. (ناظم الاطباء).
- نخلبندی کردن ؛ زینت دادن . آراستن :
نخلبندی به گلی کن سر تابوت مرا
که به دوران تو از گلشن حسرت چیدم .
آصفی (از آنندراج ).
