نخلبن
لغت‌نامه دهخدا
نخلبن . [ ن َ ب ُ ] (اِ مرکب ) درخت خرما. (آنندراج )(غیاث اللغات ). خرمابن . (ناظم الاطباء) :
چو دور افتد از میوه خور میوه دار
چه خرما بود نخلبن را چه خار.
چو سقراط راداد نوبت سخُن
رطب ریز شد خوشه ٔ نخلبن .
ز یک قابله چند زاید سخن
چه خرما گشاید ز یک نخلبن ؟
چو دور افتد از میوه خور میوه دار
چه خرما بود نخلبن را چه خار.
نظامی .
چو سقراط راداد نوبت سخُن
رطب ریز شد خوشه ٔ نخلبن .
نظامی .
ز یک قابله چند زاید سخن
چه خرما گشاید ز یک نخلبن ؟
نظامی .
