نخکلون
لغتنامه دهخدا
نخکلون . [ ن َ ک َ ] (ص ) مردم سخت رو و پوست کلفت و بی شرم . نخکله . (ناظم الاطباء). || (اِ) نخکله . گردوی قوز :
مغز معنی راست ناید از برون
ور سر او بشکنی چون نخکلون .
رجوع به نخکله شود.
مغز معنی راست ناید از برون
ور سر او بشکنی چون نخکلون .
لطیفی (از فرهنگ شعوری ).
رجوع به نخکله شود.