ندیم مازندرانی
لغت‌نامه دهخدا
ندیم مازندرانی . [ ن َ م ِزَ دَ ] (اِخ ) محمد (میرزا...). فرزند میرزاکاظم بارفروش ایروانی الاصل . از شعرای قرن سیزدهم و از درباریان فتحعلی شاه قاجار و ندیم خلوت و کتابخوان خاص او بوده است . وی به سال 1241 هَ . ق . درگذشت . او راست :
برافروز آتشی در سینه ام ای آه کآن دلبر
ز می شد مست ومی خواهد ز مرغ دل کباب امشب .
یقین که دامن پاکی دریدم از تهمت
پی قصاص گریبانم آسمان بگرفت .
گفتی چو جان دهی به عوض بوسه ای دهم
این خونبهاست مزد وفا را چه می دهی .
رجوع به مجمع الفصحاج 2 ص 514 و فرهنگ سخنوران ص 598 و تذکره ٔ طلعت ص 226 شود.
برافروز آتشی در سینه ام ای آه کآن دلبر
ز می شد مست ومی خواهد ز مرغ دل کباب امشب .
یقین که دامن پاکی دریدم از تهمت
پی قصاص گریبانم آسمان بگرفت .
گفتی چو جان دهی به عوض بوسه ای دهم
این خونبهاست مزد وفا را چه می دهی .
رجوع به مجمع الفصحاج 2 ص 514 و فرهنگ سخنوران ص 598 و تذکره ٔ طلعت ص 226 شود.
