نردبان پایه
لغت‌نامه دهخدا
نردبان پایه . [ ن َ بام ْ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) نردبان . درجه . مرتبه . زینه : قلعه ای دیدم سخت بلند و نردبان پایه های بی حد و اندازه چنانکه بسیار رنج رسیدی تا کسی بر توانستی شد. (تاریخ بیهقی ص 68).
از مقلد مجوی راه صواب
نردبان پایه کی بود مهتاب .
نیست از بهر آسمان ازل
نردبان پایه به ز علم وعمل .
در و درگاه عقل و جان سر اوست
نردبان پایه ٔ فلک در اوست .
نردبان پایه ای دوالین بود
کز پی آن بلند بالین بود.
از مقلد مجوی راه صواب
نردبان پایه کی بود مهتاب .
سنائی .
نیست از بهر آسمان ازل
نردبان پایه به ز علم وعمل .
سنائی .
در و درگاه عقل و جان سر اوست
نردبان پایه ٔ فلک در اوست .
سنائی .
نردبان پایه ای دوالین بود
کز پی آن بلند بالین بود.
نظامی .
