نسک خوان

نسک خوان . [ ن ُ خوا / خا ] (نف مرکب )که نسک خواند. که اوستا خواند. زردشتی :
چه مایه زاهد پرهیزگار صومعگی
که نسک خوان شد از عشقش و ایارده گوی .

خسروانی .