نشیر

نشیر. [ ن َ ] (ع اِ) ازار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (متن اللغة). مئزر. (متن اللغة) (المنجد). ازار که دختران پوشند. || کمربند و منطقه . (ناظم الاطباء) . || کشت که به دست چینند و فراهم آرند و دیاس نکنند. (منتهی الارب ). زراعتی که جمع شده باشد و آن را به پا نکوبند و لگد نکنند. (از متن اللغة) (از المنجد) (از اقرب الموارد) (تاج العروس ). کشت و زرعی که به دست چنند و خرمن نکنند. (ناظم الاطباء).