نشیش

نشیش . [ ن َ ] (ع اِ) آواز جوشش آب و دیگ و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آواز آب و جز آن چون بجوشد. (از المنجد) (از اقرب الموارد). بانگ جوشیدن دیگ و بانگ سبوی . (مهذب الاسماء). بانگ غلیان دیگ . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). آواز آب چون بجوشد. آواز آب چون آهنی تفته در آن فروکنند. (یادداشت مؤلف ). || (مص ) فروخوردن گرفتن آب غدیر در زمین . (از منتهی الارب ) (از المنجد). فروخوردن آب به زمین . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). فرورفتن آب در زمین . (از ناظم الاطباء). || نش . (المنجد) (متن اللغة) (اقرب الموارد). در معانی مصدری رجوع به نَش ّ شود.