نصرا
لغت‌نامه دهخدا
نصرا. [ ن َ رُل ْ لاه ] (اِخ ) (... خان ) قراگوزلو، از سرداران و وزیران عهد قاجار است ، طبع شعری داشته ، او راست :
گیرم که فلک به مهر مایل گردد
کام دلم از وصل تو حاصل گردد
این دل که شد از فراق تو قطره ٔ خون
مشکل که دگر باره مرا دل گردد.
چه سان سراغ دل بی قرار خواهم کرد
در آن دیار که دل بر سر دل افتاده ست .
گیرم که فلک به مهر مایل گردد
کام دلم از وصل تو حاصل گردد
این دل که شد از فراق تو قطره ٔ خون
مشکل که دگر باره مرا دل گردد.
#
چه سان سراغ دل بی قرار خواهم کرد
در آن دیار که دل بر سر دل افتاده ست .
(از مجمعالفصحا چ مصفا ج 6 ص 1064).
