نصرت یاب

نصرت یاب . [ ن ُ رَت ْ ] (نف مرکب ) که پیروزی یابد. که فتح و ظفر نصیبش شود. پیروزمند :
علی دلی که به ملک یزیدیان قلمش
همان کند که به دین ذوالفقار نصرت یاب .

خاقانی .