نظام الدین شامی

نظام الدین شامی . [ ن ِ مُدْ دی ن ِ ] (اِخ ) از شاعران و فضلای قرن هشتم و اوایل قرن نهم تبریز و قدیمی ترین مورخان عصر تیموری است . او را شنب غازانی نیز گویند . وی در بغداد می زیست و به سال 795 هَ. ق . چون امیرتیمور آن ولایت را تصرف کرد بخدمت او پیوست و به سال 804 به فرمان امیر تیمور به ضبط وقایعایام سلطنت او پرداخت و کتاب ظفرنامه را تصنیف کرد و چند سال بعد هنگامی که تیمور عزم سمرقند کرد، رخصت طلبید و به موطن خویش تبریز بازگشت و بقیت عمر را در آنجا بسر برد. بجز ظفرنامه مطابق تحقیق آقای حکمت نظام الدین دو کتاب دیگر هم تصنیف کرده است : نخستین ریاض الملوک فی ریاضات السلوک ، که بنام سلطان اویس مصدر است ، و انشائی پر تکلف و اغلاق دارد؛ دیگری تلخیصی است از کتاب بلوهر و بیوذاسف ، که به نام سلطان احمد بهادرخان موشح است . (ازسعدی تا جامی ص 492) (از رجال کتاب حبیب السیر ص 71) (سبک شناسی ج 3 ص 171 و 194). و نیز رجوع به حبیب السیر جزو 3 ج 3 ص 90 و دانشمندان و سخنوران آذربایجان شود.