نظیر مشهدی

نظیر مشهدی . [ ن َ رِ م َ هََ ] (اِخ ) از شاعران قرن یازدهم هجری قمری و معاصر نظیری نیشابوری است . وی ابتدا نظیری تخلص داشته و«به سال هَ . ق . به هندآمده نظیری نیشابوری از او خواست که ترک این تخلص کند، وی یاء آخر را انداخت و از آن به بعد نظیر تخلص شد و نظیری نیشابوری ده هزار روپیه به وی بخشید»، وی در بیجاپور هند منشی عادل شاه بوده است . او راست :
به صحبت گل و بلبل از آن خوش است دلم
که آن به روز ملاقات دوستان ماند.
وداع آشیان ای مرغ جان کامروز در گوشم
صدای خانه گم کردن ز پرواز تو می آید.
پند ضایع کرده هر کس پندگوی من شده
زآنکه از بسیاری پیکان دلم آهن شده .
(از فهرست کتابخانه ٔ مجلس شورا ج 3 ص 441)(تذکره ٔ سرخوش ص 112) (روز روشن ص 836) (ریاض الشعراء ص 137) (آتشکده ٔ آذر چ دکتر سادات ج 2 ص 509 و 716).