نعجة

نعجة. [ ن َ ج َ ] (ع اِ) ماده میش . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 100) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (دهار). میش ماده . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). میش . (غیاث اللغات ). گوسفند ماده . ج ، نَعَجات و نعاج . || گاو. (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). گاو دشتی . (منتهی الارب ) . || ماده ٔ گوسفند و آهو و گاو و گوسفند کوهی . (از متن اللغة). ماده ٔ آهو و ماده گاو دشتی . (دهار). ج ، نعاج ، نعجات . || به کنایت زن را نعجة گویند. (از تاج العروس ) (از متن اللغة).