نعره برآمدن
لغت‌نامه دهخدا
نعره برآمدن . [ ن َ رَ / رِ ب َ م َ دَ ] (مص مرکب ) بانگ برآمدن . فریاد و غوغا برخاستن : آواز بوق و دهل برخاست و نعره برآمد. (تاریخ بیهقی ص 376). چون روز شد کوس فروکوفتند و بوق بدمیدند و نعره برآمد. (تاریخ بیهقی ص 351).
نعره ٔ مرغان برآمد کالصبوح
بیدلی از بند جان آمد برون .
هزار سال پس از مرگ من چو بازآئی
ز خاک نعره برآید که مرحبا ای دوست .
نعره ٔ مرغان برآمد کالصبوح
بیدلی از بند جان آمد برون .
خاقانی .
هزار سال پس از مرگ من چو بازآئی
ز خاک نعره برآید که مرحبا ای دوست .
سعدی .
