نعماء

نعماء. [ ن َ ] (ع اِ) نعمت ها . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 100). رجوع به نَعما شود. || آسایش . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 100). نعمت . (از غیاث اللغات ) (منتهی الارب ). شادمانی . (منتهی الارب ). نُعمی ̍. نعیم . (از متن اللغة). نعمة. نعیم . ناز و آسایش . (مهذب الاسماء). ج ،اَنعم . || دسترس نیکو. (منتهی الارب ). الید البیضاء الصالحة. (اقرب الموارد) (المنجد). || نیکو که کرده شود در حق کسی . (منتهی الارب ).