نعمت خواره

نعمت خواره . [ ن ِ م َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) روزی خوار. روزی خورنده . که از انعام دیگری ارتزاق کند. که رزق و روزی می خورد. نعمت خوار. نعمت خور :
نعمت دنیا و نعمت خواره بین
اینت نعمت اینت نعمت خوارگان .

ناصرخسرو.

چنین دادم جواب حاسد خویش
که نعمت خواره را کفران میندیش .

نظامی .