نعمت پرورد

نعمت پرورد. [ ن ِ م َ پ َرْ وَ ] (ن مف مرکب ) نعمت پرورده . به ناز و نعمت پرورانده شده . اهل تنعم . نازپرورده :
ای آنکه نداری خبری از هنر من
خواهی که بدانی که نیم نعمت پرورد.

علی بن الیاس .